«به یاد هاله سحابی»
همراهی جاودانه
رضا ابراهیمی
من اگر با توام بخاطر «رفتن» است
ای راه،
گام من با تو آشنا!
ای پدر!
قلب من با تو یگانه!
ای همراه،
رفیق هماره ام
من در «ماندن» نخواهم مرد،
و در «مردن» نخواهم زیست.
رنگ مرداب ماندن را،
و زنگار سرای مردن را
هر دو یکی میدانم.
نه در این سو و نه در آن سو
به تماشای هیچ نمایشی نخواهم نشست.
با افسون هیچ دروغی،
و مکر هیچ قدرتی،
راهم را رها نخواهم کرد،
و خاطرم را برحادثه های شوم نخواهم آزرد!
«ماندن» منزل من نیست،
و «رسیدن» مقصدم نخواهم بود.
از سالها پیش،
آشیانه ام را با خاک «رفتن» درآمیخته ام
خانه ام، کاشانه ام، توشه ام راه من است
اینک میروم
و با تو میروم ای پدر،
ای همسفر
میروم تا خاک راه شوم،
و راه مسافران!
دوشنبه 20 تیر 17:48 نهضت سبز
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر